گرچه این‌جا چیزی نمی‌نویسم، اما هستم.

زندگی می‌کنم. اشتباهات‌ام را می‌شمرم. بدهی‌هایم را می‌دهم. شب‌ها بدخوابم. عکس پروفایل فیس‌بوکم خوشگل نیست. اطرافیانم کم‌تر شده‌اند. بیش‌تر در خانه می‌مانم. عکس می‌گیرم. در یک وبلاگ عکاسی یادداشت می‌گذارم. دیگر گیاه‌خوار نیستم. همچنان خیلی خیلی چیزها هست که دوست دارم بفهمم و یاد بگیرم. هنوز نه وام گرفتم و نه یارانه و نه ارز کاری و نه هیچ سوبسید دیگری. حس و حال کار ندارم. نه بازوی آن‌چنانی‌ای دارم و نه حاصل کارم این روزا دسترنج شناخته می‌شود.

بیرون از من: کسانی که از روشدن پرونده‌ها بیم دارند، و می‌خواهند این چند ماه «یک‌جوری» بگذرد.اگر بدانند که نقشه چیست احتمالا ترجیح می‌دهند صد پرونده رو شود، اما نقشه نگیرد.